Cand aveam 4 ani si adoram sa ma joc cu masinutele, mama nu mi-a zis ca nu am voie, pentru ca sunt fata.
Nu mi-a zis nici sa nu ma imbrac in pantaloni, sa nu trag cu prastia (asta nu m-a prins foarte mult, ca imi era mila sa trag dupa pasari), sa lovesc cu biciul in curte de Mos Ajun.
Nu mi-a zis sa fiu mai finuta, mai draguta, sa nu mai joc Frunza in spatele blocului cu baietii, ci mai bine sa ma joc linistit si frumos cu fetele.
Nu mi-a zis ca trebuie sa accept rahaturi de la altii doar pentru ca sunt femeie. Nu mi-a dat de inteles vreodata ca as fi inferioara.
Drept pentru care, am stiut mereu ca pot face orice. Si am facut.